Eerste maand reizen: Costa Rica, Nicaragua en El Salvador

Olaa mensen van het goede leven!

Onze eerste maand reizen zit er alweer op! De tijd gaat snel, maar we hebben al veel gezien, gedaan en beleefd! Tijd dus om jullie te informeren over onze belevenissen!

Om goed te beginnen hadden we direct al een uur vertraging op onze binnenlandse vlucht naar Frankfurt (vanaf Amsterdam). Op de luchthaven van Frankfurt moesten we dus een dikke sprint trekken om onze overstap naar San Jose (Costa Rica) te halen. Eenmaal aangekomen bij de gate, werd er ook nog eens gevraagd of we wel een binnenlandse vlucht geboekt hadden vanuit Costa Rica naar buurlanden zoals; Nicaragua of Panama. Je moet namelijk een bewijs hebben dat je het land weer verlaat. Heb je dat niet, dan mag je Costa Rica niet in.

Dit wisten wij natuurlijk niet (heel goed voorbereid), maar volgens de medwerkster van de luchthaven was dit overduidelijk. Daar stonden we dan, zouden wij dan al stranden op airport Frankfurt? Natuurlijk niet, als echte backpackers hebben we onze Ipad gepakt en binnen enkele seconden de eerste de beste binnenlandse vlucht geboekt (wat wel erg prijzig was). Wij snel weer terug naar de mederwerkster en met een oogwenk was het volgens haar wel ok, we konden het vliegtuig in. Om bij ons vliegtuig te komen moesten we eerst met een bus(luchthaven Frankfurt is grande!). Eenmaal in de bus (met het zweet op ons voorhoofd) keken we elkaar aan en zeiden we: ‘’Nou, de eerste 500 euro is alweer foetsie. Deze vlucht was echt veel te duur, misschien kunnen we de vlucht nog cancellen.’’ De Ipad nogmaals gepakt en gelukkig nog WIFI in de bus. Door alle haast had Fernande per ongeluk een annuleringsverzekering aangeklikt, dus met veel geluk konden we de vlucht direct cancellen en kost het ons maar 70 euro!:).

De vlucht was voor de rest perfect en de reis kon beginnen in de hoofstad van Costa Rica, San Jose. Hier zijn we 2 dagen gebleven, even bij gekomen van de vlucht wat in de stad rondgekeken. Vanaf hier zijn we met de bus naar Manuel Antonio gegaan. Een erg mooi dorp dat gelegen is aan een strand met een National Park. Dit park hebben we bezocht en we konden een aantal mooie dieren spotten; apen, luiaards (bekend van de reclame hoyhoy) kikkers, vlinders, en vogels. Tot ons geluk lag er in dit National Park een nog mooier strand dan in het dorpje zelf. Naast de ingang van het National Park lag ook een gigantisch hotel met twee zwembaden, één op het dak en een grote beneden. We trokken onze stoute schoenen aan en vroegen of we hier even gebruik van mochten maken. Tot onze verbazing zei de security dat dit oke was. We hebben hier heerlijk twee dagen gebruik van gemaakt, totdat we de tweede dag weg gestuurd werden door het personeel van het zwembad toen ze erachter kwamen dat we geen kamer hadden.

Vanaf Manuel Antonio zijn we met de bus naar Jaco gegaan. Het dorpje Jaco vonden wij niet heel speciaal. We hebben er alleen een nachtje doorgebracht en zijn daarna doorgereisd naar het plaatsje Montezuma. Het tripje vanaf Jaco naar Montezuma ging met een speed bootje, super leuk en ook nog dolfijnen gezien! Helaas (nog) geen walvissen.

Montezuma is een erg leuk (beetje hippie achtig) plaatsje. Hier hadden we een super chill hostel met uitkijk op zee! Op de stranden van Montezuma komen ook jaarlijks schildpadden om eieren te leggen en op de 50e dag komen de schilpadden terug om de eieren uit te broeden. Dit spektakel hebben we helaas niet meegemaakt, maar de volgende dag bleken er nog 8 van de 104 eieren niet te zijn uitgekomen. Deze laatste 8 zijn uitgegraven en vrijgelaten door de vrijwilligers en hier waren we gelukkig wel bij. De volgende dag hebben we nog wat langs de stranden gewandeld op zoek naar een plek om te snorkelen. Helaas was het water te ruig vanwege het regenseizoen. Als je al van een regenseizoen kunt spreken, want het regent nauwelijks in Centraal Amerika en de eerste oogst van de boeren is hierdoor ook mislukt. Standaard producten zoals rijst en bonen zijn voor de lokale bevolking daardoor duurder dan normaal.

Vanuit Montezuma zijn we met een spectaculaire busrit in Monteverde aangekomen. Tussen door moesten we ook nog een stuk met de ferry, een super mooie trip! Monteverde staat bij ons voornamelijk bekend om zijn heerlijke Taco’s en wie weet kunnen jullie die ooit eens van ons verwachten ;).
In de Lonely Planet staat aangegeven dat je zonder gids een bepaalde berg kunt beklimmen, dit klonk ons natuurlijk goed in de oren vanwege het budget (geen gids nodig? Dan niet) haha. Het was een barre tocht, vooral naar beneden was het behoorlijk glibberen en glijden. Toch hebben we het tot ongeveer driekwart gered, totdat we naar beneden gejaagd werden door zwermen met wilde bijen die ons niet met rust wilden laten.Tijdens deze tocht hebben we wel de bekende grote blauwe vlinder gezien en heel veel gelachen.

Van Monteverde zijn we met een jeep-boat-jeep tour naar la Fortuna gegaan, deze tour gaat vele malen sneller omdat je anders per bus met een grote omweg om het water en de vulkaan heen moet (dit duurt meer dan drie uur langer). In la Fortuna zochten we zoals altijd een goedkope plek om te slapen. Deze was hier niet makkelijk vindbaar. 50 dollar per nacht ging ons boven onze budget-pet. Gelukkig zat er een vriendelijke Costaricaan aan de overkant van de straat die tours naar de vulkaan (Arenal) verkocht. Een onafhankelijke partij (die later niet zo onafhankelijk bleek) die vast wel weet wat er te koop is in dit stadje. Dus vroegen we hem. Nog geen minuut later zaten we ietswat argwanend in een pickup richting een goedkope slaapplek. Het hostel was iets buiten de stad (700m), het zag er netjes uit en voor 20 dollar per nacht vonden wij het wel prima. Als klapper op de vuurpijl kregen we ook nog iedere tweede nacht gratis (een beetje random, maar ach voor ons natuurlijk nooit weg). De volgende dag waren we van plan een taxi te pakken naar de vulkaan om daar een trip te doen. De taxi alleen was al zo’n 20 dollar. Dit vonden wij ‘’de budgetreizigers’’ ook wat aan de dure kant en hebben we voor het eerst gelift, ook wel hitch hiken genoemd hier.  Dit ging ons erg goed af, want de vierde auto die we een seintje gaven stopte en dit groepje meiden wilde ook naar de vulkaan. Dit was dubbel geluk, want de terugweg zaten we e rook nog bij in ;). Perfecto! Bij de vulkaan wat rondgekeken en daarna weer naar ons favoriete bar/restaurant in town gegaan. Hier hebben we een van de beste pizza’s ooit gegeten en konden we lekker ouwehoeren met de gekke Chinees die daar de wacht hield als gastheer.

Vanuit deze bar moesten we ongeveer 700m lopen naar ons hostel. Het was al donker en het hostel lag iets buiten het dorp. Opeens kwam er een scooter aangecrosst. Die bleef ons maar achtervolgen en bleef maar naar ons toeteren. We vonden het niet echt fijn en besloten de laatste meters maar een sprint te trekken richting het hostel. Het hoeft natuurlijk geen kwaad te zijn, maar je weet het maar nooit…

Na deze spannende avond hebben we de bus richting de grens van Nicaragua gepakt, deze bus rit duurde ongeveer 6 uurtjes! Net voor de grens hebben we toch nog besloten om eruit te gaan, om voor de ‘’laatste keer ‘’ walvissen proberen te spotten in het plaatsje La Cruz. De walvissen kun je in deze periode erg veel zien in Costa Rica aan de Pacifische kust omdat het water erg warm is, en de baby walvissen hier leren eten (even algemene info;)) Helaas hebben we ze tot nu toe 07/09/2014 nog niet gezien, en zijn we een dag later de grens over gegaan naar het mooie land Nicaragua!!

We merkten meteen: Nicaragua is een stuk kleurrijker en de mensen zijn een stuk brutaler dan in Costa Rica. Bij de grens hebben we een nogal dure bus gepakt naar de stad Rivas. We (de toeristen) werden 500 meter voor het station in Rivas eruit gezet en daar stonden al 10 taxi’s klaar om ons te vervoeren naar San Juan del Sur, de plek die de meeste backpackers bezoeken. Volgens deze chauffeurs zijn er absoluut geen bussen naar San Juan del Sur. Gelukkig trapten wij niet (meer) in de praatjes van de taxichauffeurs en hebben we besloten om een fiets taxi naar het bus station te nemen.  De Chicken bussen stonden hier al op ons te wachten en onze eerste rit was een feit! Met deze bussen reist ook de lokale bevolking en je komt hier dus van alles tegen: van levende dieren, gitaristen tot aan kwakzalvers. Altijd gezellig! De backpacks werden op het dak gegooid en de chauffeur wacht net zo lang tot de bus uitpuilt met mensen en goederen, dan pas is hij klaar voor vertrek! Een super leuke ervaring en nu drie weken later voelen deze chicken bussen als heel normaal, we reizen er constant mee. Deze bussen zijn ook nog is gigantisch goedkoop (een rit van ongeveer een anderhalf uur rijden kost ongevoor 40 euro cent).

Aangekomen in San Juan del Sur vonden we het zoals vele toeristen meteen super! Het stadje staat bekend om het surfen, wij konden natuurlijk niet achterblijven en huurden ook een surfboard. Je gaat hier met zo’n 50 andere beginnende surfers een klein stukje zee in. Uitkijken voor vliegende surf planken dus, maar wel erg geslaagd. San Juan del Sur is een top plek voor toeristen, mooi weer, mooie stranden, veel barretjes en restaurants en een goede sfeer! Een echte aanrader.

Vanaf San Juan del Sur zijn we naar het bekende eiland Ometepe door gereisd. Ometepe is een eiland dat in een groot meer gelegen is. Het eiland bestaat uit twee grote vulkanen die je kunt beklimmen. Toen we aan kwamen besloten we voor de eerste twee dagen een scooter te huren om het eiland te verkennen. Dat was een goede zet, want het eiland was groter dan we dachten en met de bus het eiland over was moeilijk vanwege slechte verbindingen. Met de scooter waren we lekker vrij om te gaan en te staan waar we wilden. Helaas waren de wegen niet overal zo goed en moesten we aardig ons best doen om de scooter heel te houden, maar gelukkig is dat gelukt. De derde dag hebben we de scooter terug gebracht en zijn we in Moyogalpa (op Ometepe) gebleven om vanuit daar de vulkaan (Conception) te beklimmen. Een tocht van 10-12 uur. We besloten een comfortabel en iets duurdere slaapplek te nemen omdat we daar wel aan toe waren en we dachten dat we dat wel zouden verdienen na zo’n lange tocht. We sliepen in ‘’the Cornerhouse’’, een heerlijke Bed and Breakfast, met een super goed ontbijt dus we waren klaar om de vulkaan te beklimmen. Dit deden we samen met onze gids Elmer (een fantastische gozer) en een meisje uit NYC. Het was een super mooie tocht! Het eerste uur van de trip hebben we een volle bak met regen gehad, maar dit hebben we goed doorstaan. Na ongeveer drie uur klimmen kwamen we bij het eerste uitzichtpunt aan, waarbij het meisje uit NYC af moest haken. Wij wilden graag door naar de top, die vanuit het uitzichtpunt al goed zichtbaar was. Wij dachten: ‘’ooo dit doen we wel even’’, maar dit viel flink tegen. Na nog ongeveer twee uur een steile klim bereikten we dan eindelijk de top!:D We hadden een mooi uitzicht over het eiland en de krater. Een ervaring rijker. De terug weg was misschien nog wel zwaarder dan de heen weg, dit kwam vooral door de los liggende stenen en de steilheid. We waren bekaf bij terugkomst. Het heerlijke bed and breakfast kwam dus maar al te goed uit! Ook omdat we daarna twee dagen last van ons maagje hadden haha! Nadat we goed uitgerust en geheeld waren gingen we door naar de stad Granada.

Granada is één van de grotere steden van Nicaragua. Je kunt in de steden goed aan de lokale mensen merken dat ze het maximale uit de toerist proberen te halen. Als je vraagt hoe duur iets is en je hebt het ‘product’ al in je handen, dan kan de prijs zomaar is drie keer verdubbelen. Hierdoor probeerden we de stad wat meer te vermijden en zijn we met een tour vanuit het hostel naar Apoyo de Laguna gegaan, dit is een heerlijk meer om in te zwemmen en om te relaxen!:)

Vanuit Granada zijn we via Masaya naar Leon gegaan. Een leuke stad, maar niet al te bijzonder. In Masaya zagen wel weer onze trouwe gids uit Ometepe en hebben we nog gezellig een drankje met hem gedaan.

Omdat je niet vanaf Nicaragua naar El Salvador kunt reizen moet je via de grens van Honduras. We zijn dus vanuit Leon (Nicaragua) over de grens van Honduras richting El Salvador gegaan. Omdat we eerst de pacifische kant van Centraal Amerika willen doen, wilden we eerst naar El Salvador reizen. In één dag zijn we door drie landen gereisd! In totaal duurde dit zo’n 12 uur. Een lange dag.

Eenmaal aangekomen in San Miguel (El Salvador) zochten we het eerste beste hostel op, want het is niet verstandig om als tourist daar s’avonds rond te lopen. Dit kun je merken in El Salvador want de politie loopt hier met zwaar geschut, denk aan m16 geweren en shotguns. Niet verstandig dus om hier gekke dingen uit te halen haha! Overdag voel je je hier totaal niet onveilig en zijn de mensen aardig en behulpzaam. Ook zijn ze wat minder ‘’gehaaid’’ dan de Nicaraguanen.

Vanuit San Miguel hebben we de bus gepakt naar Suscitoto, een nog totaal onbekent dorp bij de toeristen. Maar dit zal niet lang meer duren, omdat er allerlei dingen te beleven zijn en het een prachtig en vredig dorpje is. In Sucitoto hebben we een tour gedaan naar het stadje Cinquera waar voormalige Guerilla strijders in de regenwouden leefden en oorlog voerden. In dit plaatsje kun je nog een aantal dingen zien van de oorlog en vertellen ex guerrilla strijders hun verhaal. Eind van de middag zijn we nog naar de waterval geweest, een kilometer van het dorp. Dit stuk mag je niet zonder begeleiding doen, omdat de lokale bevolking je nog wel is wil overvallen. Er gaat elke dag om 15:00 uur een tweetal agenten die kant op om touristen naar de waterval te begeleiden, alleen deze dag niet ivm andere festiviteiten in de stad. De vriendelijke man van de tourist office regelde daarom een lokale man met een pickup, die ons die kant wel op kon brengen.  Dit was een geweldig avontuur. De pickup was meer kapot dan heel en kon slechts in de eerste verstelling de bult op. Het mannetje bleek ook nog eens slecht ziend te zijn en hij kon niks van ons Spaans maken. Wij konden alleen maar heel hard lachen om dit spektakel. We maakten dit ook nog eens mee met een gekke jongen uit India, twee Chinezen uit Amerika die voor garnalen business in El Salvador waren en een Poolse vrouw. Al met al was het een leuk zooitje bij elkaar en hadden we de middag van ons leven.

De dag erna vertrokken we uit het mooie Suchitoto richting Santa Ana. Hier verblijven we nu in het hostel genaamd Casa Verde. Het hostel waar we tijdens onze reis al verschillende reizigers over gehoord hebben. Iedereen is gigantisch positief over dit hostel, dus wilden wij er ook wel een kijkje nemen. De kamer is niet goedkoop, maar het hostel heeft echt alles, van super keuken tot wijnkedertje, van warme douche tot zwembad, hangmatten, het is gewoon van alle gemakken voorzien. We zitten hier nu heerlijk met een wijntje (de eerste sinds een maand) en een biertje ons eerste reisverslag te typen.

Het plan is om eerst via de Pacifische kust van Centraal Amerika (de onderkant) naar Mexico te reizen. Daarna willen we terug via de Caribische kust (de bovenkant) richting Panama. Vanaf Panama willen we met een zeiltocht naar Colombia reizen en vanaf daar richting Peru.

We houden jullie natuurlijk op de hoogte en spreken jullie snel, groetjes en liefs Fernande en Eelco